Przedłużona ręka

  Niewidomi poznają świat za pomocą dotyku. Ale co zrobić, kiedy nowa przestrzeń nie mieści się w zasięgu dłoni? Dziś zapraszam do zapoznania się z orientation and mobility training. Zobaczycie też nasz personel na tygodniowych warsztatach. Oj, działo się, działo...

   W ostatnim poście wspominałam o dwóch wolontariuszkach z Polski. Z pracą Magdy i Esperance mieliście okazje już się zapoznać, teraz kolej na zajęcia prowadzone przez Gosię i jej następczynię - Christine. 

   Orientacja w przestrzeni, to nie tylko umiejętność samodzielnego poruszania się za pomocą białej laski. To przede wszystkim sztuka interpretacji różnych bodźców ze środowiska, które pomagają osobom niewidomym rozpoznać i odnaleźć się w określonej przestrzeni. To gromadzenie doświadczeń, które będzie można wykorzystać w praktyce, tak, by skutecznie i samodzielnie dotrzeć do różnych miejsc, potrzebnych w codziennym funkcjonowaniu.

   Z orientacją i samodzielnym poruszaniem się, nierozdzielnie związane jest przyswojenie sobie czynności życia codziennego - takich jak ścielenie łóżek, przygotowanie posiłku, utrzymanie porządku wokół siebie. Zdradzę Wam, że nasze dzieciaki zdają z tych czynności egzaminy! No, ale dość gadania - zobaczcie sami:

Zaczynamy od kształtowania pojęć przestrzennych:
 nad, pod, obok, pomiędzy, etc.

Pierwsze "koty za płoty" - nauka techniki

Praktyka na własnym terenie

Poznajemy również i to, co stoi na drodze

  Po zapoznaniu się z własnym terenem, czas na wyjazd do miasta... To nowe doświadczenia, nowe odgłosy, nowe zdarzenia i nowe obawy...

Wyczuwanie atmosfery przed wyruszeniem na podbój

Poczta (fot.M.W.)

Tajemnica skrytek pocztowych (fot.M.W.)

Poczta od środka (fot.M.W.)

W drodze do nowego świata (fot.M.W.)

Stacja benzynowa (fot.M.W.)

Chodniki i krawężniki (fot.M.W.)

W sklepie samoobsługowym (fot.M.W.)

Wygląda smakowicie (fot.M.W.)

Fanta w kafejce to również dobra okazja do nauki (fot.M.W.)

Małe zwycięstwa i małe radości (fot.M.W.)

  Po zajęciach dla dzieci, przyszedł czas na warsztaty dla personelu pedagogicznego. To bardzo ważne, by po dawce teorii z dziedziny okulistyki, wczuli się w sytuacje swoich wychowanków. Założyliśmy im opaski na oczy, no  i wtedy zaczęła się prawdziwa przygoda:

Czynności życia codziennego

Przejście z przewodnikiem

Competition :)

Bogatsi o nowe doświadczenia